Na początku chciałbym zacząć od wyjaśnienia co oznacza termin – działalność gospodarcza. Definicję znajdują się w wielu ustawach, zwłaszcza w ustawach podatkowych. Oto jedna z nich, która wydała mi się najodpowiedniejsza:

„Działalnością gospodarczą jest działalność zarobkową (wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa, polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin i złoż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych) prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.”

Potrzebne jest także wyjaśnienie na czym polegają działania ekonomiczne na świecie:

Gospodarka światowa –„ system powiązań produkcyjnych, technologicznych, handlowych, finansowych i instytucjonalnych między gospodarkami narodowymi różnych krajów, na różnym poziomie rozwoju społeczno-gospodarczego, włączający je w ogólnoświatowy proces produkcji i wymiany. Rozwój międzynarodowy podziału pracy, specjalizacji i wymiany międzynarodowej wykształca system trwałych związków, obejmujących coraz większą liczbę krajów, tworząc międzynarodowe rynki, regionalne i światowe. Innymi słowy gospodarka światowa to zbiorowość różnorodnych organizmów i instytucji, które funkcjonują na poziomach krajowych oraz na szczeblu międzynarodowym; prowadzących działalność gospodarczą (pośrednią lub bezpośrednią) oraz które są ze sobą powiązane w pewien całościowy system za pomocą sieci międzynarodowych stosunków ekonomicznych. Elementami gospodarki światowej są: PODMIOTY (np. przedsiębiorstwa krajowe, przedsiębiorstwa międzynarodowe, gospodarki narodowe wraz z instytucją państwa, ugrupowania integracyjne, organizacje międzynarodowe) STOSUNKI, czyli powiązania ekonomiczne (przepływy towarowe, usługowe, kapitałowe, siły roboczej, myśli naukowo-technicznej). Gospodarka światowa jest kategorią dynamiczną (gdyż podlega zmianom w czasie) i historyczną (gdyż pojawiła się na pewnym etapie rozwoju historycznego).”

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Gospodarka_%C5%9Bwiatowa

Człowiek od początku swojego istnienia stara się wykorzystywać na swój użytek pokłady środowiska naturalnego.  Zasoby te różnią się od siebie pod względem cech fizyczny, ale i także chemicznych. Zróżnicowane jest również ich występowanie i rozmieszczenie na Ziemi. Najtrafniej możemy podzielić te zasoby na dwie zasadnicze grupy:

• Zasoby niewyczerpalne, których ochrona nie jest konieczna, zalicza się do nich:

• Energię słoneczną

• Energię wiatru

• Energię prądów morskich i pływów

• Energię wnętrza Ziemi

• Zasoby wyczerpalne – są to zasoby, których ochrona jest konieczna, zalicza się do nich:

• Bogactwa mineralne

• Powietrze atmosferyczne

• Wodę

• Gleby

• Świat roślinny i zwierzęcy

Zasoby wyczerpalne dzielą się na dwie dodatkowe grupy:

• Zasoby odnawialne

• Powietrze atmosferyczne

• Wody

• Gleby

• Świat roślinny i zwierzęcy

• Zasoby nieodnawialne

• Bogactwa mineralne – takie jak rudy metali, ropa naftowa, gaz, węgiel, siarka, sól

• Powierzchnie użytkowe

Z chwilą powstania przemysłu ludzie zaczęli masowo wykorzystywać surowce mineralne. Pierwsze początki rewolucji przemysłowej datujemy na XVI i XVII wiek. Od tego czasu zaczęła się intensywna eksploatacja. Przyczyniło się to oczywiście do niemal całkowitego wyczerpania niektórych pokładów. Oprócz tego bardzo ważnym skutkiem  wydobywania surowców mineralnych jest ich niekorzystny wpływ na  środowisko. Dlatego właśnie człowiek podejmując działania gospodarcze powinien mieć na uwadze ten fakt, że wszystko co stanowi degradacje przyrody ma nieprzyjazny wpływ na nasze codzienne życie. Najbardziej szkodliwym czynnikiem dla gospodarki rolnej i leśnej jest niewątpliwie erozja gleby. Najbardziej widoczne jest to na obszarach Ameryki Południowej i Środkowej

www.onlinephotographers.org/pics/3238_b.jpg

http://www.iceland.pl/wyprawy/w4/15-21_10%20033_d.jpg

Erozja jest to proces polegający na niszczeniu gleby między innymi wywołany przez szkodliwą działalność człowieka. Do najważniejszych czynników sprzyjających niszczeniu gleby zaliczamy:

• Wycinanie i wypalanie lasów (zwłaszcza wilgotnych lasów równikowych),

• Niewłaściwe osuszanie obszarów,

• Kasacja miedz poprze łączenie niewielkich gospodarstw w duże plantacje,

• Likwidacja  żywopłotów,  ogrodzeń,  zakrzewień i zadrzewień śródpolnych,

• Nadmiernie dynamiczny wypas bydła,

• Niedogodne umiejscowienie dróg gruntowych

• Uprawa spadzistych stoków i dolinek śródzboczowych

• Wycinka i wypalanie lasów to jeden z najbardziej szkodliwych czynników negatywnej działalności. Mamy problem zwłaszcza z wycinką lasów równikowych.

Skupiska leśne nie tylko produkują tlen, ale także przyczyniają się do retencjonowania wody co jest znaczącą funkcją. Po przez karczowanie lasów przyczyniamy się przede wszystkim do wzrastającej ilości CO2 (dwutlenek węgla) w atmosferze, który jako gaz szklarniowy wzmaga efekt cieplarniany na Ziemi. Prowadzi to do takich skutków jak podwyższenie temperatury na naszej planecie. Natomiast konsekwencją tego procesu jest znaczny wzrost poziomu wód oceanicznych i topnienia pokryw lodowych. Karczowanie lasów przyspiesza także pustynnienie obszarów. Ważnym skutkiem jest także to, że niszczymy naturalne środowisko dla wielu gatunków roślin i zwierząt. Powoduje to w konsekwencji wyginiecie świata zwierzęcego lasów. Wycinka następuje w bardzo szybki sposób w stosunku do ponownego odrodzenia się lasów. Ludzie wykorzystują nowo pozyskany teren aby poszerzyć przestrzeń miejska i drogi nasilonej. Na wyniszczonym terenie buduje się nowe osiedla lub obwodnice wokół miast. Człowiek po przez udogadnianie sobie życia przyczynia się do degradacji środowiska. Najgroźniejsze jest bardzo szybkie rozwijanie się najuboższych krajów Trzeciego Świata, które potrzebują co raz to nowych gruntów pod zabudowę.

http://ziemianarozdrozu.pl/i/upload/paliwa-i-emisje-co2/wylesianie.jpg

http://bi.gazeta.pl/im/1/3721/z3721711X.jpg

Kolejny czynnikiem zagrażającym naszemu środowisku jest pozyskiwanie takich surowców mineralnych  jak ropa naftowa. Jest to chyba najbardziej pożądany surowiec na naszej planecie. Posiada podstawowe znaczenie dla gospodarki światowej jako surowiec przemysłu chemicznego, a przede wszystkim jako jeden z najważniejszych surowców energetycznych. Jednak jej wydobycie może znacznie zagrażać środowisku.

Surowiec ten mógłby zatruć środowisko w dwóch następujących sytuacjach -  z pierwszym przypadkiem mamy odczynienia podczas poszukiwań i eksploatacji,  drugi może wystąpić w czasie transportu. Awarie powstałe podczas przewozu to prawdziwa plaga dla środowiska - głównie katastrofy tankowców (np. MT Prestige).Z katastrofami dużych tankowców mamy odczynienia na świecie prawie co rok. Wyciek ropy naftowej wywołany uszkodzeniem zbiornikowca ma bardzo krytyczne konsekwencje:

• Ropa szybko rozprzestrzenia się po powierzchni morza  powodując zanieczyszczenie wybrzeża

• Najbardziej lekkie składniki ropy parują, natomiast te ważące najwięcej mieszają się z wodą morską i w powolnym tempie opadają na dno

• Ropa jest bardzo lepka, dlatego często skleja pióra ptaków morskich oraz skrzela ryb i innych zwierząt oceanicznych

• Na zanieczyszczonym obszarze ropa całkowicie utrudnia zwierzętom wodnym poruszanie się, oddychanie i odżywianie się

• Przez warstwę tego surowca nie są przepuszczane potrzebny organizmom tlen i promieniowanie słoneczne

• Drobnoustroje etapowo usuwają ropę, pochłaniając do tego celu cały tlen rozpuszczony w wodzie.

Zdjęcie: Exxon Valdez 24 marca 1989 roku / Pamela Bergmann

Katastrofa „Exxon Valdez”
„W dniu 24 marca 1989 roku doszło do katastrofy tankowca należącego do amerykańskiego koncernu Exxon. Do dnia dzisiejszego nie są znane powody tej tragedii. Pewne jest, że przyczyną była kolizja spowodowana „wejściem na skały” w Zatoce Księcia Wiliama. Skutkiem tragedii było rozlanie od 11 do 35 milionów galonów surowej ropy naftowej do wód zatoki w wyniku, czego skażonych zostało około 1900 km linii brzegowej Alaski. W rezultacie wycieku zginęło tysiące zwierząt morskich, między innymi 250 tys. ptaków morskich, 2800 morskich wydr. Pomimo bardzo wysokich kosztów usuwania skutków katastrofy jej pozostałości odczuwane w rejonie wypadku odczuwane są po dzień dzisiejszy.”
Źródło: http://www.wosna5.pl/katastrofy_tankowcow

Energetyka jądrowa jest jedną z najbardziej zaawansowanych dziedzin w dzisiejszym świecie. Dzieje się tak dlatego, że występuje obecnie ogromne zapotrzebowanie na energię elektryczną, czy to ze strony przemysłu czy też odbiorców indywidualnych, a używane do tej pory paliwa kopalne wyczerpują się w zastraszająco szybkim tempie. Prowadzi to do wzrostu cen energii, benzyny i wszystkich innych dziedzin, które się z nimi łącz. Wszystko byłoby dobrze gdyby nie poważne zagrożenia wynikające ze stosowania energii atomowej.

Energię atomową uzyskuje się przez rozszczepianie jąder atomowych. W reaktorze przebiega „kontrolowana” reakcja łańcuchowa, podczas której rozszczepiane jest tyle jąder, ile potrzeba do wytworzenia energii elektrycznej. Odbywa się to w miejscu nazwanym elektrownią atomową. I już na samym początku mamy do czynienia z pewnymi przeszkodami związanymi  z  wykorzystaniem energii atomowej. Koszty wybudowania elektrowni tego typu wymaga bardzo dużych nakładów finansowych, Jest to o połowę droższe od wybudowania nowoczesnej elektrowni węglowej. Według niektórych ekologów wydatki na energetykę jądrową zablokują środki na zmiany przemysłowe w państwa, bowiem samo przyjęcie planu rozwoju energetyki sprawi wzrost zadłużenia w roku 2010 do 79 mld dolarów i nie zaspokoi zapotrzebowania na energię. Według źródeł oficjalnych, w przypadku kontynuowania budowy elektrowni jądrowych, popyt na energię wzrośnie do 2010 roku przynajmniej o     20 %, a elektrownie te, jeśli zostaną wybudowane na czas ( co jest dyskusyjne ) pokryją co maksymalnie 3-7 % powszechnego zbilansowania energii.

Każda elektrownia atomowa stwarza zagrożenie dla życia. Awarie w elektrowniach konwencjonalnych mają zasięg lokalny, a ich konsekwencje zauważalne są przez ograniczony czas. Jednak z elektrowniami atomowymi jest całkowicie inaczej. Radioaktywne opary, które dostają się do środowiska nawet podczas bezawaryjnej pracy, zawierają pierwiastki promieniotwórcze, które krążą przez tysiące lat w atmosferze. Awarie są praktycznie nieuniknione. Według oficjalnych dany od początku lat 70 XX wieku było ich ponad 400. Wszystkie z tych wypadków możemy zaliczyć do poważnych. Jedną z najbardziej znanych tragedii atomowej jest katastrofa w Czarnobylu. Jej konsekwencje są okrutne…

Katastrofa w Czarnobylu – „katastrofa nuklearna mająca miejsce 26 kwietnia 1986, do której doszło w wyniku wybuchu wodoru  z reaktora jądrowego bloku nr 4 elektrowni atomowej w Czarnobylu.

Ocenia się, że była to największa katastrofa w historii energetyki jądrowej i jedna z największych katastrof przemysłowych XX wieku. Jest to jednocześnie jedyny incydent w dziejach, który został zakwalifikowany do siódmego, najwyższego stopnia w skali INES.
W wyniku awarii skażeniu promieniotwórczemu uległ obszar od 125 000 do 146 000 km2 terenu na pograniczu Białorusi, Ukrainy i Rosji, a wyemitowana z uszkodzonego reaktora chmura radioaktywna rozprzestrzeniła się po całej Europie. W efekcie skażenia ewakuowano i przesiedlono ponad 350 000 osób.”

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Katastrofa_w_Czarnobylu

Do dnia dzisiejszego możemy zaobserwować skutki wywołane tą katastrofą. Zaraziło się około 30 tys. ludzi spośród 400 tys. "likwidatorów" – czyli ludzi zatrudnionych  przy zakopywaniu najbardziej niebezpiecznych odpadów ,a także przy budowie specjalnego budynku w okolicy zniszczonego reaktora zwanego popularnie "sarkofagiem". Po dziś dzień 5 tys. osób jest niezdolnych do aktywnego wykonywanie pracy zawodowej. Nie da się konkretnie określić, nawet w przybliżeniu, ile osób poniosło śmierć na skutek tego wypadku. Bardzo duży procent zgonów mogły być wywołane w konsekwencji gigantycznego stresu, z którym mieli do czynienia ludzie zamieszkujący te skażone obszary. W rezultacie badań przeprowadzonych przez specjalistów wykryto u większości osób z licznej grupy likwidatorów pewne objawy, które pojawiały się razem, co dało do zrozumienia, że możemy mieć do czynienia z nowym zespołem chorobowym. Objawy przejawiały się uczuciem  zmęczenia, bezsilnością, a także znacznie mniejszą liczba pewnego rodzaju limfocytów (tzw. natural killer cells), które zaliczane są do białych ciałek krwi. Niektórzy zdecydowali się na użycie takiego stwierdzenia jak - "czarnobylski AIDS”.

http://www.postcarbon.pl/wp-content/uploads/2008/01/czarnobyl.jpg

Kolejnym czynnikiem wpływającym destruktywnie na środowisko jest oczywiście proces urbanizacji. Widoczny jest zwłaszcza  w rozroście istniejących miast oraz powstawaniu nowych (Nowa Huta, Nowe Tychy). W silnie uprzemysłowionych regionach odsetek ludzi mieszkających w miastach  sięga 90% i więcej. Najmniejsze miasto w Polsce Wyśmierzyce liczy 798 mieszkańców; największa wieś Kozy - 10,5 tysiąca. W Polsce mamy obecnie udokumentowaną liczbę miast wynosząca 880 z czego w 42 mieszczka ponad 100 tysięcy osób. Co roku liczba miast wzrasta o około 5. Równolegle zwiększa się również strefa zajmowana przez tereny miejskie. Pod koniec lat 60 XX wieku tereny miejskie w Polsce zajmowały 387 tysięcy hektarów (jest to 1,2% powierzchni kraju). Natomiast na przełomie XX i XXI wieku obszary te wzrosły do 940 tysięcy hektarów (3%). Ciągłe zmiany w liczebności terenów miejskich wpływa przede wszystkim na zmiany w strukturze użytkowania ziemi. Np. ogrody działkowe, tereny podmiejskie wykorzystywane są pod zabudowę mieszkaniową bądź gospodarczą. Wywołuję to zmniejszenie się areałów użytków rolnych i leśnych, wyniszczenia zasobów wód, zmiany klimatu lokalnego i innych. Uszczuplane są regularnie tereny najbardziej cenne (takie jak - tereny zieleni miejskiej tj. ogrody, parki, zieleńce, zakrzewienia uliczne itp.), spełniające ogromną rolę higieniczno-zdrowotną i ekologiczną w mieście. Przyczynią się one nie tylko do spełniania roli miejsca odpoczynku i rekreacji w warunkach zbliżonych do naturalnych, ale też oczyszczają powietrze w miastach poprzez pochłanianie dwutlenku węgla i wydzielanie tlenu. Świat roślinny w miastach wymaga specyficznej troski i opieki, której zagrażają pyły, sadze, gazy przemysłowe i spaliny motoryzacyjne. Roślinności zagrażają także substancje chemiczne, w tym sól kamienna wykorzystywana przez służby miejskie do  usuwania oblodzenia powstałego na jezdniach.

Miasta produkują ogromne ilości ścieków komunalnych, najczęściej nieoczyszczonych, które zawierają w swoim składzie mikroorganizmy chorobotwórcze i inne zanieczyszczenia. Aktualnie w Polsce jest 116 miast poważnie zagrażających środowisku odprowadzanymi ściekami, których ilość wynosi 4 miliardy metrów sześciennych rocznie (w przybliżeniu daje to nam wielkość zbliżoną do wielkości 8 Wiseł!).

Niekoniecznie lepiej jest także z zagrożeniami stwarzanymi przez odpady miejskie. Istnieją trzy sposoby ich likwidacji: wywożenie na wysypisko, spalanie i kompostowanie. Najbardziej korzystny jest ostatnia z tych metod, jednak na kompost można przerabiać jedynie odpady organiczne. W naszym kraju zdecydowana większość śmieci jest wywożona na wysypisko. Rocznie w polskich miastach liczba powstających odpadów oscyluje w granicy około 10 milionów ton (40 mln m3). Wywiezienie takiej masy śmieci wymaga niebagatelnych placów na składowiska. Poza tym śmietniska powodują skażenie wód podskórnych, zaś źle  zagospodarowane mogą stać się uciążliwe dla sąsiedztwa jako ośrodki rozmnoży owadów i gryzoni.

Miasta są ponadto strefami zanieczyszczeń dźwiękowych czyli akustycznych, których głównym źródłem jest transport publiczny. Szacuję się, że od 50 do 70% mieszkańców dużych miast zagrożonych jest przez ponadnormatywny hałas. Niebezpieczeństwo  wywołane hałasem i wibracją ma zatem charakter zagrożenia powszechnego. Tak wiec, nasilające się procesy urbanizacyjne i nierozsądne i lekkomyślne zagospodarowanie przestrzeni miejskich doprowadzają do degradacji walorów przyrodniczych środowiska takich jak: gleba, woda, powietrze, rośliny i zwierzęta; wpływają także na zdrowie i warunki życia człowieka.

Źródło: http://www.lex.com.pl/serwis/gfx/318771845_0.gif

Począwszy od rozwoju rewolucji przemysłowej na „Starym Kontynencie” podstawowym źródłem energii dla przemysłu i energetyki był węgiel kamienny. W związku z tym niekorzystny wpływ działalności ludzkiej na środowisko naturalne ma „tradycję” sięgającą kilka wieków wstecz. Działania człowieka niewątpliwie kompleksowo wpływają na przyrodę, zatruwane jest powietrze, wody powierzchniowe i gruntowe, grunty oraz wszelkie inne organizmy żywe z człowiekiem na czele. Ogromny udział w zanieczyszczaniu środowiska przypisuje się węglowi, w głównej mierze sam proces jego wydobycia jest już ciężar dla środowiska naturalnego, później proces spalania węgla też przyczynia się na szkodliwy wpływ, na końcu poza gazami i pyłami które zanieczyszczają atmosferę, pozostają stałe produkty spalania, które na wypadek użycia węgla jako paliwa w przemyśle energetycznym i metalurgii, lądują na wielkich hałdach i lokalnie zatruwają wszystkie ekosystemy. Aby być sprawiedliwym uważam, że należy również wspomnieć o gospodarstwach domowych korzystających z węgla jako źródła energii cieplnej, albowiem w niektórych rejonach ze względu na specyficzną lokalizację potrafią one równie skutecznie jak zakłady przemysłu ciężkiego niszczyć i zanieczyszczać środowisko naturalne.

Nie konieczna jest wiedza z ekologii i z chemii, by można było zastosować stwierdzenie, że głównym źródłem zanieczyszczenia powietrza są procesy spalania, w wyniku których do atmosfery dostaje się wiele chorobotwórczych substancji, takich jak np. węglowodory, dwutlenek siarki, tlenek węgla i dwutlenek węgla tlenki azotu, pyły oraz dym, a nawet metale. Tak samo bezdyskusyjny jest fakt, że mimo starań zmierzających do redukcji emisji szkodliwych substancji, problem zanieczyszczenia środowiska jest nadal aktualny, przede wszystkim z powodu zwiększania się zużycia wykorzystywanej energii w świecie.

Wpływ eksploatacja węgla na środowisko naturalne. Bardzo dobrze znane jest zniszczenie terenów Górnego Śląska spowodowane działającymi tam kopalniami węgła, co prawda zasadniczym problemem jest jego spalanie uważam, że należy krótko wspomnieć o samym wydobyciu. W następstwie wydobycia poważnie obniża się poziom wód gruntowych, powstają tzw. leje depresyjne, konsekwencją samego wydobycia są zapadliska kopalniane, niszczenie dróg oraz linii kolejowych osiadanie gruntu i związane z tym pękanie ścian budynków, , ponadto występuje skażenie akwenów wodnych zrzutami wód kopalnianych. Konkretne wydobywanie surowców przez kopalnie powoduje powstawanie hałd, które zajmują niemałe obszary nie nadające się do życia zarówno dla świata roślinnego jak i fauny. W okolicy kopalni w zupełności niszczone jest środowisko naturalne, w głównej mierze przez zasypywanie obszarów leśnych i nieużytków na rzecz składowisk odpadów, która ciągle wzrasta, czy też zniszczenie życia biologicznego na terenie wyrobisk kopalni odkrywkowych.. Środowisko naturalne niszczone jest zanim powstanie kopalnia, gdyż aby je postawić należy wcześniej przygotować teren, a następnie proces się rozszerza w wyniku spalania kopalin.

Zanieczyszczenie środowiska wywołane przez emisję spalin i popiołów do atmosfery; Przede wszystkim spalaniu węgla towarzyszy transmisja pyłów i chorobotwórczych gazów. W przypadku braku maszyn oczyszczających spalenie 1 mln ton węgla kamiennego średniej jakości sprawia wywołanie emisji około 20 000 t pyłów, 35 000 t SO2 , 6000 t NOx, a także 2 mln ton CO2 , którego nie potrafimy się pozbyć. Poza tym na śmietniska trafia około 300 000 ton popiołów. W naszym kraju pod koniec lat 90 XX wieku spaliliśmy 108 mln ton węgla kamiennego, w tym 32 mln ton w piecach domowych oraz lokalnych kotłowniach; ponadto 66 mln ton węgla brunatnego, który jest źródłem kilkakrotnie większej ilości popiołów niż węgiel kamienny. O ile pyły usuwano w 97%, to całkowita redukcja szkodliwych gazów wynosiła tylko 25%, a w przypadku przemysłu paliwowo-energetycznego nie przekraczała 3%. Najpoważniejszym niebezpieczeństwem dla środowiska jest emisja dwutlenku siarki  i tlenków azotu wywołujących kwaśne deszcze, niszczących życie w akwenach, niszczą ogromne obszary lasów i powodują korozję konstrukcji metalowych i niszczenie budynków.

Polska jest w samej czołówce Europy pod względem wielkości emisji dwutlenku węgla do atmosfery. koronnymi przyczynami tak dużej emisji dwutlenku węgla są:

• produkcja energii elektrycznej i cieplnej niemal wyłącznie z węgla, który charakteryzuje się znacznie wyższymi współczynnikami emisji dwutlenku węgla w stosunku do gazu ziemnego i paliw ciekłych,

• nieefektywność systemu energetycznego i marnotrawstwo energii,

• struktura przemysłowa z dużym udziałem gałęzi najbardziej energochłonnych (przemysł wydobywczy i hutnictwo),

• duży udział ogrzewania indywidualnego zużywającego węgiel w sektorze mieszkaniowym.

Przez ostatnie 20 lat zanieczyszczenie atmosfery w Polsce osiągnęło poziom stawiający nasz kraj jako jeden z najbardziej zanieczyszczonych rejonów Europy. Przede wszystkim zanieczyszczenia powietrza są wywołane przez:, transport, gospodarstwa domowe oraz przemysł. Biorąc pod uwagę to, że każde z zanieczyszczeń atmosfery ma określone źródło emisji i specyficzne metody jego zwalczania, to możemy je podzielić na:

• Pyłu

• Dwutlenku siarki

• Tlenków azotu (NO, NO2)

• Tlenków węgla (CO, CO2)

•  Lotnych związków organicznych

• Metali ciężkich

Źródło: http://sq9idu.host4pl.com/documents/Chmelikowie/Kopalnia%20Janina%201.jpg

Bibliografia:

• Andrzej Czapliński „Węgiel kamienny”;

• Eugeniusz Mazur „Gospodarka a środowisko

• http://pl.wikipedia.org/wiki/Katastrofa_w_Czarnobylu

• http://pl.wikipedia.org/wiki/Gospodarka_%C5%9Bwiatowa

• http://www.mg.gov.pl/

Autor opracowania:

Adrian Franczuk